تغییر شکل مخاصمه مسلحانه
سئوال اینجاست که آیا شرایط میدان جنگ در قرن بیست و یکم نسبت به قرن بیستم تغییری کرده است یا خیر؟
مخاصمات مسلحانه در قرن جدید تغییر شکل داده اند به این ترتیب که بجای اینکه جنگ میان دو کشور متخاصم صورت گیرد و در نتیجه تحت شمول کنوانسیون ژنو باشد، جنگها داخلی شده اند و بین طرفهای درگیری رخ می دهند که برای مثال یکی از آن طرفها تروریستهایی هستند که به تاسیسات زیربنایی کشورها حمله می کنند یا گروهی شورشی هستند که از کودکان بعنوان سرباز استفاده می کنند. به عبارت دیگر، جنگ بین ملتها تبدیل شده است به جنگ میان ایدئولوژی ها و عقاید مختلف در درون جمعیت یک کشور. تغییر ماهیت جنگها باعث شده که برای مثال ارتش آمریکا در تامین نظم و امنیت داخل عراق با مشکل مواجه شود زیرا هدف جنگهای نوین متفاوت از جنگهای قرن گذشته می باشند. در جنگهای داخلی، هر طرف به دنبال تغییر باورها و مقاصد جمعیت طرف مقابل هست. در واقع، اینجا بحث ایدئولوژی مطرح می باشد. هر طرف متخاصم به دنبال آنست که از میان جمعیت طرف مقابل اقدام به عضوگیری نماید. در چنین شرایطی، بد رفتاری با مردم کشور و نسبت به همه آنها بدبین بودن، همان چیزیست که گروههای تروریستی می خواهند زیرا این رفتارها موجب می شود تعدادی از مردم آن کشور به تروریست ها و باورهای آنها اقبال یابند.
سئوال اینجاست، حال که هدف و ماهیت مخاصمات مسلحانه تغییر کرده، حقوق مخاصمات مسلحانه در چنین شرایطی چگونه باید اجرا شود؟
برخی نویسندگان گفته اند که دیپلماسی بین المللی و حقوق بین الملل در برخورد با مخاصمات مسلحانه ای که ابعاد محدودتری دارند و در جنگ علیه تروریسم کارآمد نیستند. در پاسخ گفته اند قواعد مخاصمات مسلحانه هنوز موثر می باشند و کشورها در برخورد با شکل نوین مخاصمات باید صبور بوده و هوشمندانه عمل کنند.
سئوال دیگری که مطرح شده آنست که چرا وقتی دشمن قواعد حقوق مخاصمات مسلحانه را نقض می کند و نسبت به آنها بی توجه است، طرف دیگر مخاصمه باید خود را پایبند به این قواعد بداند؟
اگر تعدادی مجرم مرتکب جرم شوند آیا ما نیز به خودمان باید حق بدهیم که اصول اخلاقی خود را نادیده گرفته و دست به همان اعمال تبهکارانه بزنیم؟ یک مردم متمدن ارتکاب جرایم جنگی توسط دشمن را هرگز نمی پذیرد بلکه پس از پایان جنگ، اشخاصی که مرتکب جرائم جنگی شده اند را شناسایی و دستگیر نموده و آنها را محاکمه می کنند.
درباره این سایت