تاریخچه مخاصمات مسلحانه
در دوران باستان قواعد حقوق بشر دوستانه سافت لا بودند و بسیار انعطاف پذیر. در دوران باستان اقدام به جنگ عملی عادی تلقی می گردید. سئوال اینجاست که چه زمانی انسانها شروع کردند در قالب گروه جنگیدن. نخستین غار نوشته ای که بدست آمده باز می گردد به ده هزار سال قبل. سلاحهای جنگی حداقل پنج هزار سال پیش اختراع شدند و از زمان اختراع سلاحهای جنگی تا بحال چهارده هزار و ششصد جنگ ثبت شده است. در دوران روم باستان قواعد جنگی وجود داشت و در میان نظامیان سلسله مراتبی شناسایی شده بود. قوانین روم باستان متحد الشکل نبودند و در این دوران زندانیان را می توانستند به بردگی گیرند یا قطعه قطعه نمایند، غارت کردن بسیار رواج داشت و هیچ تمایزی میان اشخاص نظامی و غیر نظامی شناسایی نشده بود. حدود سال 1400 قبل از میلاد مسیح، مصر با سومریان و دیگر کشورها، موافقتنامه ای در مورد رفتار با زندانیان منعقد نمود. در آسیا دویست سال قبل از میلاد مسیح نخستین بار کتب هندوها به موضوع رفتار با اسرا و اشخاصی که در جنگ زخمی شده اند اشاره کرد. این متون صراحتا بیان می کردند که پادشاه نباید زندانی ها را به قتل برساند؛ اشخاص آسیب دیده و کسانیکه خود را تسلیم کرده اند نباید به قتل برسند، اماکن مذهبی نباید مورد تعرض قرار گیرند و بکار بردن سلاحهایی که جنبه شکنجه داشت مانند استفاده از تیرهای زهر آلود ممنوع اعلام شد.
قرن ششم قبل از میلاد مسیح، سان ته زو، استاد هنرهای جنگی چین، ممنوعیتهایی را در جنگ بر شمرد. به عقیده وی، با اسرای دشمن باید خوش رفتاری نمود ولی دیدگاه وی مبتنی بر اخلاق نبود بلکه خوشرفتاری با اسرای جنگی را قسمتی از پروسه برنده شدن جنگ می دانست. در قرن ششم بعد از میلاد، امپراطور روم به نام مایورایس کتابی منتشر کرد به نام استراتژیکا. در این کتاب وی اعلام نمود که یک سرباز اگر به شخص غیر نظامی آسیبی برساند باید خسارت بدهد و تمام توان خود برای جبران درد و رنج را بکار گیرد.
در سال 621 پس از میلاد مسیح، در جنگ عقبه، پیروان پیامبر اسلام اعلام کردند مثله نمودن دشمن عملی غیر اخلاقیست.
درباره این سایت